در مسیرگذر ابی نشته ام که دل سنگهاوصخره های سخت راشکافته وجاری وپاک ادامه راه
میدهدوبی هیچ ترسی سمفونی صبرش رافریادمیزند.مگرکسی قادر است جلویش را بگیرد
نسیم خنکی می وزد و ارامش زیبائی محیط را احاطه کرده
حس قشنگی دارم و فارغ ازهمه کس وهمه چیزمیخواهم به صدای دلنشین اب گوش دهم
و مدتها دراین حالت بمانم.........
موضوعات مرتبط: 122 - سمفونی صبر...........، ،
برچسبها: